شاهرود پرس: در روزهایی که شعار «حمایت از تولید» ورد زبان مسئولان است، قطعی‌های مکرر برق به کابوسی برای صنعت سیمان در شاهرود تبدیل شده است. شرکت سیمان شاهرود که یکی از بزرگ‌ترین واحدهای تولیدی استان و تأمین‌کننده نیاز عمرانی منطقه است، این روزها بیش از آن‌که درگیر رقابت بازار باشد، با معضل خاموشی‌های ناگهانی دست‌وپنجه نرم می‌کند.
یادداشت از:سید امیر رضا حسینی نژاد
قطع برق در خط تولید سیمان فقط به معنای خاموش شدن چند لامپ نیست؛ هر بار که جریان برق بی‌برنامه قطع می‌شود، کوره‌ها و آسیاب‌های عظیم این کارخانه ناگهان متوقف شده و تنش‌های شدید حرارتی و مکانیکی به تجهیزات وارد می‌شود. هزینه‌های میلیاردی تعمیر و توقف تولید، تنها بخشی از این خسارت‌هاست.
اما موضوع به همین‌جا ختم نمی‌شود. هر ساعت توقف در تولید، زنجیره‌ای از پیامدهای منفی را به‌دنبال دارد: کاهش عرضه سیمان، افزایش قیمت در بازار، ایجاد اختلال در پروژه‌های عمرانی و مهم‌تر از همه، نگرانی صدها کارگر و خانواده‌هایشان درباره امنیت شغلی.
با این حال، به‌نظر می‌رسد مدیریت بحران برق همچنان بر مدار «توجیه» می‌چرخد تا «راه‌حل». وعده‌های کوتاه‌مدت و بی‌برنامه‌ریزی، نمی‌تواند مرهمی بر زخم‌های عمیق تولید باشد. پرسش جدی اینجاست: وقتی واحدهای حیاتی مثل سیمان با خاموشی‌های بی‌موقع زمین‌گیر می‌شوند، چه کسی پاسخگوی این خسارت‌ها خواهد بود؟
صنعت سیمان، پایه‌گذار ساخت‌وساز و توسعه است؛ اگر قرار باشد زیر بار بی‌تدبیری‌ها فرسوده شود، توسعه‌ای هم در کار نخواهد بود.