زمانی کشف سیاره‌هایی که در اندازه و فاصله از ستاره خود شبیه به زمین باشند، خبری هیجان‌انگیز بود اما تعداد کنونی این سیاره‌ها آنقدر زیاد شده است که گویی هر کهکشان یا نظام خورشیدی‌ای یکی از آنها را در خود دارد. این افزایش کشفیات و دانش ما درباره فضای بیکران، مدیون تلسکوپ‌های نوینی‌ است که روی زمین یا در مدار فضایی آن مستقر شده‌اند.

فوریه گذشته (بهمن 1395) خبر کشف هفت سیاره شبیه زمین در یک منظومه، حتی اخبار ریاست جمهوری آمریکا را هم از رونق انداخت اما امروز کشف بزرگ‌تری با کمک آنچه تلسکوپ کپلر قبلا جمع‌آوری کرده انجام شده است. 219 سیاره جدید در آسمان بی‌انتها به تعداد سیاره‌های فرازمینی و فراخورشیدی افزوده شد که از این تعداد 10 عدد آنها اندازه و فاصله‌ای مشابه زمین دارند و بالقوه ممکن است آب به حالت مایع روی سطح آنها جریان داشته باشد؛ ویژگی‌ای که برای حیات الزامی‌ است.

تلسکوپ‌های فضایی تاکنون به کشف 4034 سیاره خارج از منظومه خورشیدی کمک کرده‌اند که 50 عدد از این سیاره‌ها ویژگی‌هایی دارند که می‌توان به کشف حیات در آنها یا ساختن خانه شماره دوی بشر امیدوار بود. این داده‌ها بین سال‌های 2009 تا 2013 میلادی توسط تلسکوپ کپلر جمع‌آوری و به‌ زمین ارسال شد و ناسا با تحلیل دوباره آنها به جزئیات تازه‌ای پی‌برده است که اکنون در اختیار عموم قرار گرفته‌اند. ناسا طی برنامه‌ای، کار تحلیل مجدد کلیه اطلاعات دریافتی از کپلر را آغاز کرده و این تازه ابتدای راه این تحلیل‌هاست.

فضای حیاتی، به فاصله‌ای از خورشید (ستاره مرکز منظومه) گفته می‌شود که در آن آب در هر سه‌ حالت جامد مایع و گاز یافت می‌شود و در واقع جایی‌ است که آب امکان ایجاد حیات را داشته باشد. از میان 50 سیاره‌ای که در فضای حیاتی قرار دارند و اندازه‌شان شبیه به زمین است، هنوز هیچ کدام به‌طور دقیق مورد بررسی قرار نگرفته‌اند و مشخص نیست کدام یک حاوی این عنصر حیاتی هستند. علت این ناشناختگی، دوردست بودن این سیارات و منظومه آنهاست.