هر چه جلوتر می رویم رسوایی «آنگ سان سو چی»، که به صورت دوفاکتور رئیس دولت میانمار و مقامی هم‌ارز نخست وزیر دارد بیشتر می شود. این رسوایی بزرگی برای جایزه نوبل نیز هست و آنرا بیش از پیش از اعتبار ساقط کرده است. سئوال اصلی اینجاست که چطور به زنی که طرفدار نسل کشی است، جایزه صلح نوبل اعطا شده است؟!

در همین رابطه، دیده بان حقوق بشر شواهد جدیدی از آتش زدن روستاهای مسلمانان میانمار ارائه کرده است.

سازمان حقوق‌ بشری عفو بین‌الملل با انتشار تصاویر ماهواره‌ای از به آتش کشیدن روستاهای مسلمانان روهینگیا توسط نیروهای امنیتی دولت میانمار خبر داده و می‌ گوید این تصاویر از تلاش سازمان یافته برای بیرون راندن مسلمانان به خارج از میانمار حکایت دارد.

تصاویر ماهواره‌ای تهیه شده از سوی عفو بین‌الملل یک روز پس از آن منتشر شده که شورای امنیت سازمان ملل متحد و دبیر کل آن آنتونیو گوترش، ضمن محکومیت خشونت‌ها در میانمار، از دولت خانم سوچی خواستند که فورا به وضعیت آورگان روهینگیا، آن هم بدون تبعیض، رسیدگی کند.عفو بین‌الملل می‌گوید تصاویر قبل و بعد از روستاهای روهینگیا در ایالت راخین (غرب میانمار) به وضوح از "پاکسازی قومی" در این منطقه حکایت دارد.

سازمان عفو بین‌الملل با انتشار تصاویر ماهواره‌ای از به آتش کشیدن روستاهای مسلمانان روهینگیا توسط نیروهای امنیتی دولت میانمار خبر داد

این درحالی بود که سوچی یا در برابر این جنایات وحشتناک سکوت کرده یا به طور کل چشم‌ها را بر واقعیت بسته و این جنایات را دروغ خوانده است؟! حالا زمزمه محکومیت برنده جایزه صلح نوبل به خاطر این نسل کشی در محافل حقوق بشری پیچیده است.

تیرانا حسن، مدیر مرکز بحران این سازمان حقوق بشری می‌گوید: "شواهد غیرقابل انکارند - نیروهای امنیتی میانمار شمال ایالت راخین را به آتش کشیده اند با این هدف که روهینگیایی‌ ها را به بیرون از میانمار برانند. شک نکنید، این یک پاکسازی قومی است."

در صورت اثبات اتهام‌هایی چون "نسل کشی یا پاکسازی قومی" سازمان ملل متحد موظف خواهد بود با مداخله فوری نظامی و گسیل کردن صلح بانان خود در جهت توقف آن اقدام کند، برای همین هم به نظر برخی نهادهای حقوق بشری، جامعه جهانی هنوز در نشان دادن واکنش نسبت به آنچه در میانمار می گذرد "دست به عصا" حرکت می‌کند.

این درحالی است که نسل‌کشی در این کشور از سال 2012 میلادی کلید خورده و در موج جدید خود این روزها با جنایات باورنکردنی همراه شده است؛ این در حالی است که سوچی و حامیان غربی‌اش! به جای تلاش برای توقف این جنایات، ضمن حمایت از جنایتکاران، تا به امروز این فجایع انسانی را به سطح درگیری‌های مختصر قومی تقلیل داده اند.

محافل حقوق بشری که سنسورهای حساسی در مقابل اقدامات برخی کشورها دارند و روزانه و حتی به دروغ برای متهم کردن کشورهایی مانند ایران به اخبار جعلی استناد می کنند در برابر چنین جنایات گسترده ای با انفعال و بعضا سکوت حرکت کردند. اما رسانه ها و افکارعمومی امروز که از بند امپریالیسم خبری غرب بیرون آمده و شبکه های اجتماعی خود تبدیل به یک رسانه قدرتمند با کاربر-مخاطب گسترده و عظیم پدیدار شده اند که توانسته اند این حصار را بشکنند و از دل این رسانه ها فجایعی چون میانمار و افرادی چون سوچی بیرون می آیند که برای غرب نماد صلح هستند و برای جهان نماد جنایت.

در این زمینه رهبر انقلاب اسلامی می فرمایند: «فاتحه‌ جایزه‌ [صلح] نوبل و نوبل را اینها خواندند با این کار. [دادنِ] جایزه‌ صلح نوبل به یک انسانِ به این بی‌رحمی! زن و این‌ همه بی‌رحم!»